|
Angelina
|
 |
« Odgovor #2 poslato: Februar 10, 2011, 03:27:29 pm » |
|
**
DANICA NAIN-RUDOVIĆ
Iz recenzije:
Zbirka Danice Nain Rudović nas svojom zatalasanom igrom snova i svjetlosti, melodijom tananih riječi i mekim dodirom šutnje podsjeća na muzički potpuri u kojem se nitima zvučnih boja opliće dugina pletenica života.
Muzika i poezija su oduvijek bile sestre — najrođenije. I jedna i druga ističu iz nutrine, iz nedodirljivih dubina misli i osjećaja, iz onih jezgrišta duševnosti u kojima prebiva suština stvari, doznanja, univerzalni smisao postojanja do koje vode zagonetni putevi slutnje i iz kojih dopiru metaforički signali, vododelnice umlja i snoviđenja, energije i praznine, riječi i tišine. I muzikom i poezijom izriče se ono što se ne može iskazati ni na jedan drugi način. Taj muzički prosjaj prisutann je u zbirci kao osnovni intonacioni kvalitet, ali i kao kompozicioni stijeg oko kojeg lepršaju raznobojne zastave doživljenih trenutaka i geografskih predjela. Na početku punim i snažnim zvukom odjekuju trube biblijskog Jerihona od kojeg podrhtavaju zidine gradova i divlje otkucavaju damari mladosti u srcu ispunjenom željom za snažnim doživljajem. Zatim se forte intoniran stavak utišava, razliva, rascvjetava, žubori i bokori, rasipa u bezbroj melodijakih rukavaca u kojima se bude sjećanja i trepere tuge, rastiru učarani predjeli djetinjstva u durskom tonalitetu naivnosti i osmjehivanja, a uskoro zatim prikrada se sjenka i prekriva horizont saznanjem prolaznosti i vremena koje neumoljivo izmiče iz ruku, ostavlja nas same čak i onda kada nam je duša puna ljubavi koju, u svojoj samoodbrani, želimo da poklonimo nekom koga smo sami izmislili, nekom koga je stvorila naša mašta ("Jer sve što volimo stvorili smo sami..."), a koga — nema!
Ženski proosjećana, lirski razbokorena, tanana a silovita poezija Danice Nain Rudovic otkriva stvaraoca od talenta i kulture čije djelo, u doba destrukcije i dehumanizacije, razorenih vrijednosti i poremećenih perspektiva, usamljenom pojedincu vraća povjerenje u poeziju, njenu oplemenjavajuću i katarzičnu moć, njenu ljepotu i mudrost, ljudsku istinu i raskriljene humanističke vidike.
Nikola Vukolić
|
